Team ziek en kreupel vs. gunung Rinjani - en de re

Later meer over ons bergbeklim-avontuur, want ik moet natuurlijk verder gaan waar ik was gebleven..

Toen Marieke weer terug was op Bali, was het al snel of ze nooit weggeweest was. We moesten nog een paar dagen op Bali blijven, omdat het proces van de visumverlenging er na 3 dagen niet klaar voor was me mijn paspoort terug te geven..
Het weekend hebben we dus maar doorgebracht in het toeristische centrum van Bali, de zuidkust, in het plaatsje Legian. Daar konden we surfen, lui aan het strand liggen, boekjes lezen en zijn we met onze surfleraren gaan stappen in Kuta. Dat is de plaats waar jongeren uit mn Australie komen om te feesten, en hoe! We hebben ons verbaasd over iedereen die halfnaakt over straat ging (s avonds en overdag..) en ik voelde me bijna misplaatst in mijn lange broek en leuke topje. We hebben een erg leuke avond gehad maar ik voel me niet geroepen om daar ooit nog eens naar terug te gaan.
Het luieren op het strand was wel heerlijk en met nog een surfles hebben we onze vaardigheden nog een beetje bijgeschaafd.

Daarna was het tijd voor een nieuw eiland, het (meer) ongerepte, kleine Lombok. We begonnen daar in Kuta, wat hier een mini vissersdorpje is waar de mensen in rieten/bamboe hutjes wonen en voor toeristen een paar stenen bungalows zijn gebouwd. Het strand was er adembenemend mooi, misschien wel de mooiste die ik hier tot nu toe heb gezien. We hebben met een scooter de omgeving verkend, over soms verbazingwekkend goede wegen. Lombok is een eiland waar je het leven van de mensen nog tegenkomt zoals ze het hier altijd gewend zijn, zonder de invloed van het toerisme.
Veel mensen leven van de landbouw die bestaat uit rijst (uiteraard), tabak en bijv. fruit. De mensen op Lombok vond ik ontzettend vriendelijk, het kwam op me over of ze het oprecht ontzettend leuk vonden dat we zomaar te gast waren op hun eiland, ze zijn trots op waar ze vandaan komen. Overal waar we kwamen werden we heel hartelijk toegelachen.
In het dorpje ontmoetten we Man, een jongen die bij de scooter verhuur werkte en die ons de volgende dag naar Tetebatu heeft gebracht. Dit ligt aan de voet van vulkaan Rinjani midden tussen de rijstvelden en is in het laagseizoen verlaten (als in, geen andere toerist te bekennen). Belangrijkste attractie is een mooie waterval waar je in ijskoud water onder kan zwemmen. Heerlijk verfrissend als het om je heen constant 35+ graden is..! In Tetebatu zijn we tijdens een wandeling een rijstveld in gelopen, over de randjes van de terrassen konden we een heel stuk de mooie velden in. Hoe wel je het gevoel hebt dat je in iemands achtertuin loopt, was het een leuke manier om de omgeving te verkennen. Onderweg naar Tetebatu zijn we bij een weverij geweest, waar handgeweven sarongs worden gemaakt. We mochten het zelf ook even proberen, en het valt nog niet mee! de vrouwen werken 8h per dag aan een sarong, en weven zo'n 15cm per dag. Dat betekent dat ze over een eenvoudig patroon al 3 weken doen. Het lijkt me een hele zware baan, we durfden niet te vragen hoeveel ze per dag betaald krijgen..

Wat ik het liefste wilde doen op Lombok, was de heilige vulkaan Rinjani beklimmen. Het was nog even twijfel of dat verstandig was, omdat in het regenseizoen de paden soms niet veilig meer zijn. Volgens alle gidsen was er nu nog geen reden om ons zorgen te maken, dus zijn we vrijdagochtend in alle vroegte op pad gegaan voor de drie daagse tocht.
Samen met een Engelse jongen, Jack, een gids en 3 porters die de spullen droegen zouden we in 3 dagen meer dan 21 h gaan lopen, met als hoogtepunt (letterlijk) de top van de vulkaan op 3726 m.
Helaas had Marieke een vervelende buikpijn op de eerste dag en schoot bij mij na 2 uur wandelen een pijn in mijn linkerbeen die het lopen minder aangenaam maakte. Buitengewoon pijnlijk en prachtig kwamen bij me op om de ervaring kort en bondig te beschrijven.
Stijl omhoog over de gladde bospaadjes met ook nog eens een flinke regenbui maakte dat we best moesten afzien. Aan het eind van de eerste dag bereikten we de rand van de krater, trokken ineens de wolken weg en hadden we vol zicht op de machtige top van de Rinjani. Vanuit ons tentje, opgezet aan het randje van de krater, konden we een prachtige zonsondergang over het kratermeer aanschouwen. Moe, koud, maar wel onder de indruk.
Midden in de nacht werden we uit bed geschopt om de 3 uur durende klim naar de top te beginnen. Marieke zag het niet zitten, en ook ik heb een hele tijd gedacht dat ik niet boven zou komen. Ik heb het gehaald en daar ben ik echt trots op! Het uitzicht boven was prachtig, maar het gevoel om daar te staan is nog veel beter.
Vervolgens zijn we afgedaald naar het meer, waar we onze vermoeide spieren in natuurlijke hotsprings even rust konden geven. Het meer was het mooiste plekje wat we op de tocht zijn tegen gekomen. Middenin ligt een klein vulkaantje wat pas in 2009 is ontstaan. Het geheel, omgeven door beboste hellingen, is echt ontzettend mooi. De tweede nacht sliepen we aan de andere kant van de kraterrand, en moesten dus nog een stuk stijlklimmen langs de rotswand, soms met handen en voeten bijna vertikaal omhoog. Spannend, gevaarlijk misschien en vooral loodzwaar. De laatste dag zou relatief makkelijk moeten zijn, maar afdalen met spierpijn is geen pretje. Gelukkig werden we afgeleid door het zicht over de vallei en het idee dat we toch maar mooi de berg bedwongen hadden.
Ondertussen verbaasden we ons over de porters, die op hun slippertjes met grote manden baggage op hun schouder de berg op rennen of het niets is, het kamp opzetten en eten koken voordat wij uberhaupt op adem zijn gekomen en het diner serveren in de tent omdat wij te moe waren om op te staan. Echt respect voor het werk wat zij doen. Af en toe voelden we ons ook erg bezwaard, omdat ze met weinig materiaal en kleren omhoog moeten en sliepen onder een zeiltje, niet eens in een echte tent. We hebben maar zoveel mogelijk eten met ze gedeeld..
Ik vind het echt fantastisch dat we toch deze beklimming hebben gedaan, het is zo'n bijzondere ervaring met het slopende wandelen, het kamperen op de berg en de indrukwekkende natuur!

Nu trakteren we onszelf op een paar dagen bij komen op de Gili-eilanden, voor de kust van Lombok. Vrijdag vliegen we naar Sumatra, het laatste eiland van onze trip! Nog maar iets meer dan 2 weken voor we weer naar huis komen!