Belanda Goreng

Lovina, een plaatsje aan de Balinese noord-kust, is klein en relatief rustig vergeleken met de party hotspots in het zuiden. Hier begonnen we onze tijd op Bali met een dagje aan het strand, aan de koffie en bij de souvenirwinkeltjes. Vanaf het strand had je mooi zicht op de bergen en de baai ligt vol met typische, hele smalle vissersbootjes. Tegen de zon hier is bijna niet op te smeren en aan het eind van de dag maakten we kennis met een koosnaam die de Balinesen daarvoor hebben: Belanda Goreng, oftewel gebakken Nederlander. Blank zijn is hier prachtig dus ze gebruiken dit een beetje spottend voor al die Hollanders die zo graag bruin willen worden. 
We hebben de omgeving verkend op een scooter. De wegen waren wonderbaarlijk goed, al werden Marieke haar stuurmanskunsten aardig op de proef gesteld toen we een stuk kapotte weg passeerden: op veel plaatsen was nog maar een richeltje asfalt over.. Onderweg een waterval en mooie meren bezocht, maar we werden al helemaal blij van het land om ons heen. Bergen rijstvelden en mooie mensen.
Door een jongen in een restaurant zijn we uitgenodigd om een traditionele hindu-tempel ceremonie bij te wonen die in zijn dorpje gehouden zou worden. Hij en z’n zusje namen ons mee (met sarong in amazonezit achterop de scooter!), allereerst naar het huis van een vriend die een dag later zou trouwen. Er waren daar wel 30 mensen bij elkaar om samen het feest (vooral het eten) voor te bereiden en vast een beetje het huwelijk te vieren. Natuurlijk moesten we een hapje eten en delen in de rijstwijn, waarbij vrolijk werd gezongen en gedanst. Ik heb ook een poging gedaan, maar moet denk ik nog even oefenen.. Het was bijzonder om te zien hoe ze alles met elkaar doen en hoe liefdevol ze met elkaar omgaan.
De ceremonie bij de tempel was drukbezocht, er waren honderden mensen die niet eens allemaal tegelijk naar binnen konden. We zaten bij de familie (overgrootmoeders tot kleine kinderen) op een kleedje en hebben geprobeerd mee te doen. Onder begeleiding van de gamelan werden we besproeid met water en werd er wierook gebrand om ons te reinigen. Met een handgebaar kon je je overleden familieleden roepen om tijdens de ceremonie bij je te zijn. Toen werd er een aantal keer gezamenlijk gebeden, steeds met verschillende bloemen in de hand. Tot slot kwam iemand langs met heilig water waar je drie keer van moest drinken, één keer het over je hoofd vegen en dan rijst op je voorhoofd plakken. Het geheel was zo oprecht, dit was niet voor ons toeristen nagespeeld, maar een belangrijk moment voor de hele gemeenschap en wij zaten er gewoon middenin! Ontzettend gastvrij dat we zomaar worden uitgenodigd en iedereen was zo vriendelijk en gemoedelijk met elkaar, alsof het een grote familie was. Heel mooi en een avond om niet meer te vergeten.
Helaas heeft de reis daarna een minder leuke wending genomen, want de opa van Marieke is overleden. Ze gaat morgen voor een weekje naar huis, maar gelukkig kunnen we daarna onze reisplannen samen wel voortzetten. De komende week ben ik dus weer even alleen, maar Bali voelt zo fijn dat ik me daar helemaal geen zorgen over maak.
Ik hoop zo nog wat foto’s te kunnen plaatsen, ik wil jullie zo graag wat laten zien van de prachtige dingen die ik hier tegenkom. Ik hoop maar dat de beschrijving al een beetje een beeld geeft.