Vliegensvlugge verkenning van Machu-Pichuland
Door: Marian
Blijf op de hoogte en volg Marian
09 Juni 2007 | Ecuador, Guayaquil
Peru....het zit eral weer op!
Nu weet ik het zeker; ik moet nog een keer terug om alle hoeken en gaten van dit continent rustig te verkennen. Mn uitstapje over de grens was kort, veel te kort eigenlijk. In 1 1/2 week kun je een enorm land als Peru nooit leren kennen, maar er is een tipje van de sluier opgelicht.
Na onze vlucht van Lima naar Cusco zijn we gelijk door gereisd naar Pisac. Inmiddels had ook Martine (zus van Renée) zich bij ons aangesloten. Pisac is een klein dorpje in de bergen, wat wel een hoop te bieden heeft. Ruïnes, zoutterassen, een markt en niet te vergeten de overheerlijke & beroemde brownies van Ulrike. Hoewel de ruïnes een van de mooiste van de wereld zijn hebben we die wegens tijdgebrek overgeslagen, want de rest van de bezienswaardigheden trokken toch meer. Dinsdagochtend (29 mei)ben ik met Liline (moeder) naar de zoutterassen gewandeld. Nogsteeds wordt daar zout gewonnen, we liepen over de kleine randjes terwijl er gewoon mensen aan het werk waren. Mooi om te zien maar ik begrijp nog steeds niet hoe het nou werkt, die zoutwinning. ´s Middags de markt verkend en op het laatst toch toegegeven aan mn koopdrang, hoewel ik in mn kleine rugzakje geen plek meer heb voor al die souvenirs. Daarna was het tijd om naar Cusco te vertrekken, voor wat daagjes relaxen en koffie drinken bij alle leuke tentjes waar Renée het al weken over had.
Dat is wat we de eerste twee dagen gedaan hebben, marktjes, straatjes, pleinen, kerken en restaurantjes bezocht. Cusco vond ik een hele vriendelijke, gezellige stad. Vooral als de zon schijnt ziet alles er leuk uit!
En toen kwam vrijdag...de dag waarop ik DE attractie van Peru dan toch daadwerkelijk in het echt zou gaan zien. Zodra je Peru binnenkomt(en ik Cusco al helemaal) lacht Machu Pichu je overal toe, vanaf anzichtkaarten, reclameborden, posters, noem maar op. De grootste Inca-ruïne ter wereld wordt voorgesteld als een magische plek. Alhoewel ik lang niet alles gezien heb in Peru, mocht dit zeker niet ontbreken. Dus zat ik om 7 uur in de ijskoude trein, klaar om in 4 uur bibberend naar Machu Pichu te rijden. De kou verdween naar de achtergrond toen ik overvallen werd door een vlaag wagonziekte. Vanuit het eindpunt van de trein, het dorpje Aguas Calientes, bracht een bus ons de berg op(luie toeristen gaan natuurlijk niet met de trap). De gids met zn vlaggetje wachtte ons op en toen we allemaal braaf achter hem aanliepen, 7 luidruchtige Amerikanen en ik, voelde ik me precies de toerist die ik nooit heb willen zijn. Maar goed, je moet er iets voor over hebben om de mooiste plek van Peru te mogen aanschouwen. Ik was wel even verbaasd toen na een kleine wandeling Machu Pichu ineens aan mn voeten lag. Twee weken lang wordt je bestookt met steeds hetzelfde plaatje en ineens zie je dat het ook echt bestaat! Van boven realiseer je je hoe groot het eigenlijk is. Er ligt een heel Inca-dorp daar in de bergen. Huizen voor de arbeiders, huizen voor de elite, huizen voor de leraren en geleerden. Tempels, landbouwgrond en het centrale plein waar iedereen bij elkaar kwam om te mediteren. En natuurlijk de bergen erachter, die als je je hoofd kantelt de vorm van een gezicht en profil hebben.
Met de gids een rondje door de stad gemaakt. Het leukste van dit tripje vond ik dat je door straten loopt en in huizen staat waar vroeger mensen woonden en werkten. Minpuntje aan dit beeld waren alle andere toeristen die overal liepen, foto´s namen en in mijn foto´s gingen staan. Na de tour nog even lekker zelf de ruïnes verkend, en ergens tegen een rots in de zon uitgerust. Toen kon ik 4 uur lang deze ervaring laten bezinken in de trein. De zaterdag, mn laatste dag in Cusco, was er een als alle dagen ervoor, heerlijk rustig. ´s Avonds nog even het uitgaansleven onveilig gemaakt.
Zondagochtend vroeg uit de veren voor de busreis naar mn laatste stop in Peru, Arequipa. Cristina, Cristel en Rick die ik in Quito ontmoet heb, waren daar ook en samen hebben we een tour gemaakt naar de Colca Cañon. De op een na grootste, diepste kloof ter wereld, en wij hebben hem gezien! We zijn jammergenoeg niet bij het diepste punt geweest, omdat je daar minstens 4 dagen voor nodig hebt. Ons tripje van twee dagen bestond uit wat wandelingen, uitzichtpuntjes, thermale baden en condor-spotten. Bij het ´Cruz del Condor´ heb je de meeste kans om condors te zien van heel Zuid-Amerika. Condors zijn enorme vogels, die niet echt vliegen maar zweven. Na een tijdje wachten kwamen er een stuk of 7 die een uur lang voor ons langs en over ons heen hebben gevlogen! Soms waren ze zooo dichtbij! Normaal gesproken loop ik niet echt warm voor vogels, maar dit was heel gaaf!! Al met al een mooie tocht en het was nog gezellig ook.
In Arequipa zijn we twee keer uitgeweest, 1 keer voor Cristina´s verjaardag, wat heel leuk was maar niet noemenswaardig bijzonder. De andere keer zijn we door een taxichauffeur naar een tent voor locals gebracht. Uiteraard waren we de enige toeristen, en dus erg interessant voor de rest van de bezoekers. Alle oude mannetjes wilden met ons dansen, de zanger van de band riep de hele tijd dingen over de ´vrienden uit Nederland´. Geweldig grappige avond gehad, bijzondere ervaring!
Arequipa was het start`punt voor mn reis terug naar het noorden. 3 dagen, eerst met het vliegtuig en daarna twee dagen in de bus om in Guayaquil, Ecuador te komen. Daar zit ik nu, met Paul(uit Quito), te wachten tot we morgen naar de Galapagos mogen! Ik kan het nog niet helemaal bevatten, maar krijg er wel steeds meer zin in!
Nog dit weekje, en dan kom ik alweer terug!! Kunnen jullie me nog zo lang missen?
Nu weet ik het zeker; ik moet nog een keer terug om alle hoeken en gaten van dit continent rustig te verkennen. Mn uitstapje over de grens was kort, veel te kort eigenlijk. In 1 1/2 week kun je een enorm land als Peru nooit leren kennen, maar er is een tipje van de sluier opgelicht.
Na onze vlucht van Lima naar Cusco zijn we gelijk door gereisd naar Pisac. Inmiddels had ook Martine (zus van Renée) zich bij ons aangesloten. Pisac is een klein dorpje in de bergen, wat wel een hoop te bieden heeft. Ruïnes, zoutterassen, een markt en niet te vergeten de overheerlijke & beroemde brownies van Ulrike. Hoewel de ruïnes een van de mooiste van de wereld zijn hebben we die wegens tijdgebrek overgeslagen, want de rest van de bezienswaardigheden trokken toch meer. Dinsdagochtend (29 mei)ben ik met Liline (moeder) naar de zoutterassen gewandeld. Nogsteeds wordt daar zout gewonnen, we liepen over de kleine randjes terwijl er gewoon mensen aan het werk waren. Mooi om te zien maar ik begrijp nog steeds niet hoe het nou werkt, die zoutwinning. ´s Middags de markt verkend en op het laatst toch toegegeven aan mn koopdrang, hoewel ik in mn kleine rugzakje geen plek meer heb voor al die souvenirs. Daarna was het tijd om naar Cusco te vertrekken, voor wat daagjes relaxen en koffie drinken bij alle leuke tentjes waar Renée het al weken over had.
Dat is wat we de eerste twee dagen gedaan hebben, marktjes, straatjes, pleinen, kerken en restaurantjes bezocht. Cusco vond ik een hele vriendelijke, gezellige stad. Vooral als de zon schijnt ziet alles er leuk uit!
En toen kwam vrijdag...de dag waarop ik DE attractie van Peru dan toch daadwerkelijk in het echt zou gaan zien. Zodra je Peru binnenkomt(en ik Cusco al helemaal) lacht Machu Pichu je overal toe, vanaf anzichtkaarten, reclameborden, posters, noem maar op. De grootste Inca-ruïne ter wereld wordt voorgesteld als een magische plek. Alhoewel ik lang niet alles gezien heb in Peru, mocht dit zeker niet ontbreken. Dus zat ik om 7 uur in de ijskoude trein, klaar om in 4 uur bibberend naar Machu Pichu te rijden. De kou verdween naar de achtergrond toen ik overvallen werd door een vlaag wagonziekte. Vanuit het eindpunt van de trein, het dorpje Aguas Calientes, bracht een bus ons de berg op(luie toeristen gaan natuurlijk niet met de trap). De gids met zn vlaggetje wachtte ons op en toen we allemaal braaf achter hem aanliepen, 7 luidruchtige Amerikanen en ik, voelde ik me precies de toerist die ik nooit heb willen zijn. Maar goed, je moet er iets voor over hebben om de mooiste plek van Peru te mogen aanschouwen. Ik was wel even verbaasd toen na een kleine wandeling Machu Pichu ineens aan mn voeten lag. Twee weken lang wordt je bestookt met steeds hetzelfde plaatje en ineens zie je dat het ook echt bestaat! Van boven realiseer je je hoe groot het eigenlijk is. Er ligt een heel Inca-dorp daar in de bergen. Huizen voor de arbeiders, huizen voor de elite, huizen voor de leraren en geleerden. Tempels, landbouwgrond en het centrale plein waar iedereen bij elkaar kwam om te mediteren. En natuurlijk de bergen erachter, die als je je hoofd kantelt de vorm van een gezicht en profil hebben.
Met de gids een rondje door de stad gemaakt. Het leukste van dit tripje vond ik dat je door straten loopt en in huizen staat waar vroeger mensen woonden en werkten. Minpuntje aan dit beeld waren alle andere toeristen die overal liepen, foto´s namen en in mijn foto´s gingen staan. Na de tour nog even lekker zelf de ruïnes verkend, en ergens tegen een rots in de zon uitgerust. Toen kon ik 4 uur lang deze ervaring laten bezinken in de trein. De zaterdag, mn laatste dag in Cusco, was er een als alle dagen ervoor, heerlijk rustig. ´s Avonds nog even het uitgaansleven onveilig gemaakt.
Zondagochtend vroeg uit de veren voor de busreis naar mn laatste stop in Peru, Arequipa. Cristina, Cristel en Rick die ik in Quito ontmoet heb, waren daar ook en samen hebben we een tour gemaakt naar de Colca Cañon. De op een na grootste, diepste kloof ter wereld, en wij hebben hem gezien! We zijn jammergenoeg niet bij het diepste punt geweest, omdat je daar minstens 4 dagen voor nodig hebt. Ons tripje van twee dagen bestond uit wat wandelingen, uitzichtpuntjes, thermale baden en condor-spotten. Bij het ´Cruz del Condor´ heb je de meeste kans om condors te zien van heel Zuid-Amerika. Condors zijn enorme vogels, die niet echt vliegen maar zweven. Na een tijdje wachten kwamen er een stuk of 7 die een uur lang voor ons langs en over ons heen hebben gevlogen! Soms waren ze zooo dichtbij! Normaal gesproken loop ik niet echt warm voor vogels, maar dit was heel gaaf!! Al met al een mooie tocht en het was nog gezellig ook.
In Arequipa zijn we twee keer uitgeweest, 1 keer voor Cristina´s verjaardag, wat heel leuk was maar niet noemenswaardig bijzonder. De andere keer zijn we door een taxichauffeur naar een tent voor locals gebracht. Uiteraard waren we de enige toeristen, en dus erg interessant voor de rest van de bezoekers. Alle oude mannetjes wilden met ons dansen, de zanger van de band riep de hele tijd dingen over de ´vrienden uit Nederland´. Geweldig grappige avond gehad, bijzondere ervaring!
Arequipa was het start`punt voor mn reis terug naar het noorden. 3 dagen, eerst met het vliegtuig en daarna twee dagen in de bus om in Guayaquil, Ecuador te komen. Daar zit ik nu, met Paul(uit Quito), te wachten tot we morgen naar de Galapagos mogen! Ik kan het nog niet helemaal bevatten, maar krijg er wel steeds meer zin in!
Nog dit weekje, en dan kom ik alweer terug!! Kunnen jullie me nog zo lang missen?
-
10 Juni 2007 - 12:49
Leo En Anneke:
hallo Marian
Wat moet je een hoop gezien hebben, aan je mooie reis verhalen en fotos te zien.
Je kan er een heel mooi boekwerk van maken.
Nog een week dan zit het er voor je op wat zal je moeder weer blij zijn je weer te zien.
Geniet nog lekker even en bedankt voor je mooie reis verslagen en fotos, al heb ik ze nog niet allemaal gezien maar die ik gezien heb waren indrukwekkend wat moet het dan in werkelijkheid zijn.
Je mag trots op je zelf wezen van wat je allemaal in je eentje heb ondernomen.
Nog veel plezier de laatste week en pas nog goed op je zelf.
groejes Leo en Anneke -
10 Juni 2007 - 14:36
Maartje:
hee lieverdje!
ik vind t zooo leuk dat je alweer bijna terugkomt! je moet echt supersnel naar utrecht komen! (anders kom ik je wel halen:p) als je t leuk vind wil ik je wel even meeten op schiphol als je aankomt?! lijkt me heel leuk om je weer te zien!
Ik ben trouwens nu helemaal verhuisd.. twee roze kamers zijn het gevolg:) haha erg leuk allemaal! En vanavond gezellig filmpje kijken met eline, sophie, ghislaine en jolien! Ik heb eline al niet meer gezien sinds renee weg is, dus dat werd wel weer eens tijd!
nou liefie, geniet nog van je laatste weekje en ik zie je snel! heeeeeeel snel:)
heel veel liefs en kusjes! Maartje -
12 Juni 2007 - 03:53
Naomi:
He Mar!
Super he al die mooie dingen in Peru! Wist je dat er in Cusco in een zijstraatje ook nog een vijftienhoekigesteen zit?! Wat is je reis snel gegaan! Over een weekje al weer naar huis, dat zal wel gek zijn of niet? In ieder geval nog heel veel plezier daar!!
Liefs Naomi -
13 Juni 2007 - 11:25
Anne-Rose En Jos.:
Marian wat een schitterende verhalen en bijzondere foto's ik kan me voorstellen dat je in zo'n korte tijd niet alles kan zien.
Heb je al veel schildpadden en dolfijnen kunnen aanschouwen.
We zien je denk ik zondag veel liefs Anne-Rose. -
13 Juni 2007 - 20:46
Marloes:
hey marian,
Super dat je nu ook lekker naar de eilanden bent geweest. Ik ben ook erg benieuwd hoe jullie het gehad hebben. Ik weet uit me hoofd niet wat voor dag het is de 15e(zul je wel een beetje herkennen denk ik haha) maar ik ben dit weekend in quito. Zaterdag doe ik overdag niet heel veel, tenminste nog niet echt plannen en zondag ga ik alleen wel naar papallacta. Maar anders kunnen we zaterdag avond wel iets afspreken. Gaat wel goed komen.
Want wanneer vlieg je terug?
besos -
14 Juni 2007 - 10:52
Renée:
Ja die brownies mogen wel ff genoemd worden! Ik mis ze heel erg, Jack's natuurlijk ook en m'n leuke reisgenootje ook haha! geniet er nog maar ff van!! (die 15-hoekige steen heb k trouwens ook gezien maar die is nep...) -
17 Juni 2007 - 18:20
Goharik:
Leuk je foto's te zien
\\\\\\welkom thuis Groetjes Goharik,Misa',
lydas.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
