Beklimming van de prachtige berg Ilinizas
Door: Marian
Blijf op de hoogte en volg Marian
14 Mei 2007 | Ecuador, Quito
Voor degenen die ook Renée volgen en haar verhaal al gelezen hebben is dit dubbel en waarschijnlijk een stukje saaier om te lezen, maar voor alle anderen is er weer een leuk verhaal.
Het was zo leuk om Renée door de douane te zien komen, na haar 4 en een halve maand gemist te moeten hebben! Onze eerste gezamelijke missie was voorbereiding op de dag van dinsdag, onze grote beklimming van de Cotopaxi. Sneeuwbroeken, ijsbestendige schoenen en pikhouwelen aanpassen is goed vermaak. Zaterdag begonnen we de dag met de TeleferiQo, om de stad allereerst van boven te bewonderen. Toen we er naar toe gingen was het heerlijk weer, maar na 2 uur wachten was het alweer bewolkter toen we boven kwamen. Wel wat leuke plaatjes geschoten, en toen afgedaald naar het historische centrum van Quito. Ik voel me nogal schuldig dat ik Renée hierheen heb gehaald en dat ze vervolgens op haar eerste dag van haar portomonne beroofd wordt door een hebberige ecuadoriaan!voor straf mag ik de komende twee weken alles voor haar betalen, tot ze zelf weer centjes kan pinnen. Renée heeft dus gelijk kennis gemaakt met de minder leuke kant van Quito. We hebben nog even door de stad gebanjerd, de leukste plekjes bezocht. ´s Avonds zouden we in een hostal een uur buiten de stad overnachten omdat we om 6 uur daar vertrokken voor onze tocht de volgende dag. Dus op zoek naar een bus, maar eerst op de terminal de beroemde(beruchte) ecuadoriaanse soep met kippenpoten gegeten. niet kippenpoten zoals wij ze kennen; deze soep verkrijgt zijn smaak door de kippenvoeten. heerlijk! Het uurtje in de bus viel mee, maar daarna moesten we het hostal nog zien te bereiken. Over een weggetje zonder verlichting, zonder mensen, met een telefoon maar zonder bereik. Best een angstaanjagend tochje maar tegelijk een avontuur waar we alleen maar heel erg om konden lachen.
Zondag was de grote dag, we zouden de Ilinizas Norte gaan beklimmen om te trainen voor de Cotopaxi dinsdag. Vol goede moed begonnen we aan de klim. De gids keek ons wel een beetje raar aan, allebei op onze sneakers, zonder spullen die iedere zichzelfrespecterende bergbeklimmer altijd bij zich draagt. Het leek ons geen probleem, wat achteraf misschien wel een beetje een vergissing was. Ik voelde me al niet helemaal top en was erg verkouden, waar door ademhalen op hoogte nog moeijker werd. Na een kwartier was ik al duizelig en het is nooit meer helemaal goed gekomen. Na bijna twee uur lopen vervloekten we alles wat met bergen en lopen te maken had en hadden we niet meer gedacht de refuge op 4900 m ooit te halen. Maar, godzijdank, net op tijd kwamen we aan bij ´die stomme hut´(zoals renée hem liefkozend noemde). Lang daarvoor hadden we de ambitie om de top te halen al laten varen, en dus zijn we na een tijdje bijkomen rustig afgedaald naar de parkeerplaats. Eindelijk tijd om ook een beetje te genieten van de omgeving, want naar beneden was geen probleem.
Reële meisjes als we zijn hebben we onze beklimming van de Cotopaxi afgezegd. Als we twee en een half uur alleen lopen al niet trekken, gaan we 6 uur klimmen over het ijs, op nog grotere hoogte simpelweg niet overleven. Dus nu hebben we twee daagjes extra voor de rest van dit landje. We hadden gister echt nergens meer energie voor, zijn om 9 uur in ons bed gestort om vanmorgen met spierpijn weer wakker te worden(ik in ieder geval)Bij het ontbijt hebben we even een planning gemaakt. Eerst naar het kratermeer Quilotoa, dan Baños, Cuenca, Vilcabamba, Loja, Trujillo en dan vandaar naar eindbestemming Lima. Ik probeer jullie op de hoogte te houden van onze reis! tot snel xxx
Het was zo leuk om Renée door de douane te zien komen, na haar 4 en een halve maand gemist te moeten hebben! Onze eerste gezamelijke missie was voorbereiding op de dag van dinsdag, onze grote beklimming van de Cotopaxi. Sneeuwbroeken, ijsbestendige schoenen en pikhouwelen aanpassen is goed vermaak. Zaterdag begonnen we de dag met de TeleferiQo, om de stad allereerst van boven te bewonderen. Toen we er naar toe gingen was het heerlijk weer, maar na 2 uur wachten was het alweer bewolkter toen we boven kwamen. Wel wat leuke plaatjes geschoten, en toen afgedaald naar het historische centrum van Quito. Ik voel me nogal schuldig dat ik Renée hierheen heb gehaald en dat ze vervolgens op haar eerste dag van haar portomonne beroofd wordt door een hebberige ecuadoriaan!voor straf mag ik de komende twee weken alles voor haar betalen, tot ze zelf weer centjes kan pinnen. Renée heeft dus gelijk kennis gemaakt met de minder leuke kant van Quito. We hebben nog even door de stad gebanjerd, de leukste plekjes bezocht. ´s Avonds zouden we in een hostal een uur buiten de stad overnachten omdat we om 6 uur daar vertrokken voor onze tocht de volgende dag. Dus op zoek naar een bus, maar eerst op de terminal de beroemde(beruchte) ecuadoriaanse soep met kippenpoten gegeten. niet kippenpoten zoals wij ze kennen; deze soep verkrijgt zijn smaak door de kippenvoeten. heerlijk! Het uurtje in de bus viel mee, maar daarna moesten we het hostal nog zien te bereiken. Over een weggetje zonder verlichting, zonder mensen, met een telefoon maar zonder bereik. Best een angstaanjagend tochje maar tegelijk een avontuur waar we alleen maar heel erg om konden lachen.
Zondag was de grote dag, we zouden de Ilinizas Norte gaan beklimmen om te trainen voor de Cotopaxi dinsdag. Vol goede moed begonnen we aan de klim. De gids keek ons wel een beetje raar aan, allebei op onze sneakers, zonder spullen die iedere zichzelfrespecterende bergbeklimmer altijd bij zich draagt. Het leek ons geen probleem, wat achteraf misschien wel een beetje een vergissing was. Ik voelde me al niet helemaal top en was erg verkouden, waar door ademhalen op hoogte nog moeijker werd. Na een kwartier was ik al duizelig en het is nooit meer helemaal goed gekomen. Na bijna twee uur lopen vervloekten we alles wat met bergen en lopen te maken had en hadden we niet meer gedacht de refuge op 4900 m ooit te halen. Maar, godzijdank, net op tijd kwamen we aan bij ´die stomme hut´(zoals renée hem liefkozend noemde). Lang daarvoor hadden we de ambitie om de top te halen al laten varen, en dus zijn we na een tijdje bijkomen rustig afgedaald naar de parkeerplaats. Eindelijk tijd om ook een beetje te genieten van de omgeving, want naar beneden was geen probleem.
Reële meisjes als we zijn hebben we onze beklimming van de Cotopaxi afgezegd. Als we twee en een half uur alleen lopen al niet trekken, gaan we 6 uur klimmen over het ijs, op nog grotere hoogte simpelweg niet overleven. Dus nu hebben we twee daagjes extra voor de rest van dit landje. We hadden gister echt nergens meer energie voor, zijn om 9 uur in ons bed gestort om vanmorgen met spierpijn weer wakker te worden(ik in ieder geval)Bij het ontbijt hebben we even een planning gemaakt. Eerst naar het kratermeer Quilotoa, dan Baños, Cuenca, Vilcabamba, Loja, Trujillo en dan vandaar naar eindbestemming Lima. Ik probeer jullie op de hoogte te houden van onze reis! tot snel xxx
-
14 Mei 2007 - 18:04
Marian:
zoals ik al een beetje zei, voor de grappige versie van dit verhaal:zie reneedesoet.waarbenjij.nu -
14 Mei 2007 - 18:20
Marian:
ps. check ook het vorige verhaal met nieuwe foto´s -
18 Mei 2007 - 13:24
Martine:
¡Hola!
Recibí ayer tú página web de Eva, por eso no había mirado hasta ahora. He empezado con las primeras y últimas historias y fotos, pero todavía faltan unas!! Me gustan muchas tus aventuras y a partir de ahora las seguiré!! (ya que tengo tiempo ahora estando en casa!) Espero que te lo pases bien las últimas semanas!
Goed hé, mijn Spaans!!! Nee daar heb ik mijn broertje voor! Ik hoop dat hij alleen vertaald heeft wat ik hem gevraagd heb en dat hij geen andere rariteiten er tussen gezet heeft, maar dat zal wel mee vallen denk ik. Dan hoop ik natuurlijk ook dat je allemaal snapt wat er staat, maar anders vind je vast wel iemand die je helpt met vertalen!
Veel plezier en geniet ervan!!!!
liefs martine -
18 Mei 2007 - 20:37
Ghi, Sop & Maartje:
Heee travelchics;) what's up daar ver van hier? wij zijn echt heel erg aan het niksen bij sop thuis, we hebben heel veel chocoladeijs gegeten en ongeveer 9 uur op de bank gelegen, erg relaxt. Jullie missen dus niks (of wel). Weet renee nou al de datum dat ze thuis komt? marian was toch 17 juni? Nou......wij gaan weer op de bank liggen. Knock yourself out and take care. kussies van ons laaatz -
18 Mei 2007 - 20:37
Schattepataties:
zijn we weer -
18 Mei 2007 - 20:38
Schattepatatties:
nu niet meer -
18 Mei 2007 - 21:39
Kees:
Héé meissie, je hebt weer ruimte om nog veel meer van die leuke fotos te plaatsen. Want wij willen natuurlijk alles zien wat je meemaakt!
Dus kom maar op met die foto's en vooral leuke verhalen.
En die pikhouweel staat erg stoer hoor!
groeten 2xpa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
